Hey, hier ben ik weer, nog steeds rond en gezond...

Ik zit momenteel in Sengiggi, een bruisend dorpje aan het water, echt het paradijs op aarde: palmbomen, zee en strand, vriendelijk mensen, gezelligheid ... wat wil en mens nog meer J behalve, de karaoke, dat is er misschien net iets teveel aan. Elke avond start recht tegenover onze hostel een karaokemarathon tot ongeveer 3 u in de nacht. Het moet nog maar eens gezegd: ga niet naar Azie voor nachtrust. Om tot in Sengiggi in Lombok te geraken hebben we maar weer liefst 20 uren gereisd. Onder andere 2 x de ferry genomen om respectievelijk van Java naar Bali te reizen en van Bali naar Lombok. Ja, zeer ambetant dat er geen rechtstreekse overzet is. Tussenin moest er dus ook nog de bus worden genomen. We dachten heel wat tijd te zullen verliezen, maar de bus reed echt tegen de tijd. Af en toe moest eens op de rem worden gestaan voor aapjes die de weg oversteken. In het achterhoofd houdend dat deze maand een aantal boten gezonken zijn rond Indonesie nemen we zo dicht mogelijk plaats bij het reddingsmateriaal, nog beter, we gaan er pal opzitten. Wanneer we de 2de ferry nemen is het al nacht en besluiten we op het dek onder de sterren te slapen in de slaapzak. We hopen maar dat de 4 meter hoge golven, waarvoor de oversteek van Bali naar Lombok bekend is, ons niet te pakken krijgen. Uiteindelijk blijft het water rusten en kunnen we toch wat slapen met een oog dicht en de andere open, gericht op de baggage, zodat deze zeker niet gestolen wordt. Om 8 uur ‘s morgens arriveren we uiteindelijk in onze hostel.

Sengiggi is blijkbaar een dorpje waar alles snel de ronde gaat want na slechts 3 uren wandelen roepen mensen op voorbijrijdende scooters luidkeels mijn naam. Ik heb ondertussen ook al 5 telefoonnummers en emails toegestopt gekregen. Keus genoeg dus moest ik in Belgie niet aan een man geraken J

Door eruptie van de vulkaan Rinjani zullen Joke en Sven mij slechts 2 dagen en 1 nacht verlaten.Uiteindelijk zijn ze deze middag doodmoe toegekomen en hebben ze inderdaad ervaren dat de beklimming zeer lasting was en dat terwijl het lastigste stuk nog moest komen naar de top toe. In de vrije dag die ik voor mijzelf heb maak ik een 7 uur durende rondrit achterop de motor van Ali. We bezoeken de mooiste plaatsjes die alleen door de plaatselijke bevolking gekend zijn. We bezoeken onder andere een Sasakdorp waar ik deelneem aan het weven. Als welkomstgeschenk word ik in de klederdracht van de Sasakken getooid.

‘s Avonds tijdens het eten krijg ik gezelschap van rasta surfer boy (een zeer mooie jongen maar uiteindelijk zal ik zijn hart moeten breken en zeg ik hem dat hij beter op zoek kan gaan naar een meisje vanuit de buurt J) en zijn vriend. Het wordt een heel gezellige avond waarin veel wordt gelachen.