Swaziland, Krüger Parc, Sabie, Pretoria en Soweto

Hey, hey,

ik ben ondertussen opnieuw in het land, maar ik wou toch nog de rest van mijn verhaal aan jullie kwijt. Dus ... hier gaan we.

In Swaziland een heel ander landschap te zien gekregen dan de voorbije dagen. We krijgen nu enorme grasvlakten voorgeschoteld, typisch voor het zuidelijke deel, dit in contrast met de hoogvlaktes in het noorden. In tegenstelling tot de andere parken mag er in het Mlilwane Sanctuary Parc wel gewandeld worden en zien we de beestjes niet enkel vanachter het glas in de auto. In tegenstelling tot de andere parken zijn hier geen roofdieren aanwezig zoals leeuwen en luipaarden. In Swaziland ook een bezoek gebracht aan de plaatselijke bevolking en een traditionele dans meegepikt. De zaken die mij hiervan het meest zullen bijblijven is onze avondsafari met zonsondergang naar execution rock, waar mensen veroordeeld voor hekserij en moord tot voor kort werden afgeduwd, eneen huwelijksaanzoek van een local, waarbij hij toch wel 25 koeien wou geven had als bruidschat. Hierna ging het richting Krüger, toch wel het bekenste nationale park in Zuid Afrika en even groot als België. Hier hebben we dan ook uiteindelijk leeuwen en een luipaard, daarvoor moet ge chance hebben, gespot. In Sabie waar het vooral bebost is en niet zo dor als in de voorbije landschappen, hebben we de Blyde River Canyon, de 3de grootste canyon ter wereld, kunnen bezichtigen. Na Sabie in Pretoria verbleven, het rijke broertje van Johannesburg, waar het toch minder veilig blijkt te zijn dan in de natuurparken met de wilde beesten. Er is een avondklok en na 18u mag er niet meer buiten worden gegaan. In Pretoria bezoeken we Melrose House, een van de mooiste huizen van Zuid Afrika, zo werd gezegd toch alleszins, Church Square, het koninklijk paleis en het Voortrekker museum dat herinnert aan één van de bloedigste slagen ooit tussen de blanken en de zulu's.In Soweto een mountainbike toch gemaakt van4 uren waarin we de lokale bevolking bezoeken, proeven van de plaatselijke delicatessen en zoveel meer natuurlijk. De laatste dageen bezoek gebracht aan het apartheidsmuseum in Johannesburg, da mocht er niet aan mankeren natuurlijk ensoccercityWK voetbal 2010.De vlucht naar huisis snel voorbij gevlogen,letterlijk en figuurlijk, alleen hadden we eventjes schrik dat we zouden komen vast te zitten inMadrid door staking. Uiteindelijkzijnwe met slechts 15 minuten vertraging geland en nog een aantal minuten vertraging doordat de bagage op zich liet wachten.

Santa Lucia

Hey,

morgen richting Swaziland. De voorbije dagen in het nationaal park doorgebracht en aan de indische oceaan. De beestjes konden we bijna aaien, zo dichtbij waren ze. Ik ga ze hier niet allemaal opnoemen, maar het is meer dan alleen de big five. Zuid Afrika is trouwens het paradijs voor vogelaars. Santa Lucia is een gezellig dorpje, 's avonds wel opletten want er durven wel eens nijlpaarden over de weg wandelen en die willen we niet boos maken. Trouwens zeer mooie exemplaren gespot op ons boottochtje waar we naast nijlpaarden ook op zoek gingen naar de krokodillen. Waar we verblijven mogen we 's nachts een bepaald deel van de tuin niet in omdat de krokodillen wel eens komen loeren. Gisteren een regendag gehad, vandaag was het snikkend heet. Vandaag ook te horen gekregen dat onze eerste slaapplaats is platgelegd door een bosbrand.

de sulu's

Ons verblijf bij een lokale familie Sulu's ... tis een heel ander volkje met heel verschillende tradities. Het geven van koeien als bruidschat, het geven van een 'plantaardige' armband door de vrouw om de verloving met een man aan te vragen, het kerven in babywangetjes met scheermesjes ipv het gebruik van doopwater, het spiesen van ingewanden op omheiningen, een medicijnvrouw die een man die u niet ziet zitten met een drankje toch voor u laat vallen enz. We hebben ook een plaatselijk ziekenhuis bezocht en daar komt het onderwerp aids toch sterk naar voren. 4/5 mensen heeft hier aids. Bij de sulu' nuttigen we eten dat met de hand wordt gegeten door de mannen op een bankje aan de ene kant en door de vrouwen op een matje aan de andere kant van de hut. Na het eten genieten we van en nemen we deel aan de traditionele sulu dans. Daarna gaat het richting een plaatselijke bar. Een vrouw achter tralies biedt allerlei spulletjes aan, van drank is er weinig sprake. In het midden van de ruimte staat een snooker en voor muziek dien je een muntje in de jukebox te deponeren. Oudere mannen smoren 'gras' en lopen stoned rond. De kinderen dansen om ter best en nodigen ons uit tot meedoen. Het is al donker als we opnieuw richting onze slaapplaats gaan om ons avondmaal te nuttigen. Deze wordt bereid op een houten vuurtje binnen een hut met zo goed als niets van ventilatie. Later zal dit ook onze slaapplaats worden, ge kunt dus al raden dat het kuchen werd. Tegen dat we terugkeerden waren ook de boxen geinstalleerd om buiten het hele dorp van muziek te voorzien en nog maar eens een dansje te placeren. Ja, ik hoor het u denken: hi fi is niet echt authentiek, maar echt iedereen loopt hier met een gsm rond, heeft een tv en een radio. Op de tv speelt dag en nacht muziek met de daarbij horende pasjes. Vandaar hun talent. 's morgens denk ik eventjes een dode vogel als ontbijt voorgeschoteld te zullen krijgen, maar het blijkt enkel brandmateriaal voor het bereiden van onze eitjes. Overal in het rond ligt afval, de mensen hebben hier duidelijk andere prioriteiten wat luxe betreft en de contrasten zijn groot: voor school wordt bijvoorbeeld een superdeluxe kostuum gedragen. Tijdens onze tocht naar het nationaal park stoppen we nog efkes in een openlucht reptielencentrum waar we al een voorsmaakje krijgen voor het groter geschut dat we morgen zullen te zien krijgen. Vannacht logeren we in een soort ranch waar de countrymuziek speelt. Het is een gezellige boel!

Lesotho

Hey,

hier ben ik weer. Eerst een correctie, kwestie van niet verward te geraken he. Vandaag naar Lesotho afgereisd,maar we zijn niet blijven overnachten zoals eerder gezegd. Is blijkbaar voor morgenavond bij de ZUlu's. Dus: ik kan opnieuw achter de pc en dus weer een nieuw verhaaltje voor jullie.

Vandaag dus om 7u30 opgestaan om rond 8u te ontbijten en dan koers te zetten richting Lesotho. Het werd een tochtje van 2 uur rijden naar een hoogte van 2500 m. Op de weg was het vrij muisstil, met uitzondering van een aantal bavianen die voor de 4x4 sprongen. Eenmaal in Lesotho aangekomen zijn het vooral de vele bloesems in bloei(de lente is begonnen) die in het oog springen en zorgen voor een supermooi landschap. Bij het stilleggen van de motor blijkt de speeltijd van de schoolgaande kinderen net voorbij. Lang blijven ze niet zitten op hun schoolbankjes want hun nieuwsgierigheid in ons is even groot als die van ons in hen. We worden rondgeleid door Mama Bobe die ons laat kennismaken met het project dat werd opgestart in kader van educatie voor kinderen waarvan de ouders vaak te weinig geld hebben om hen naar school te kunnen sturen. Daarna staat er een hevige maar korte klim op het programma om ons middagmaal te nuttigen met als extraatje een adembenemend zicht. Bij het afdalen stappen we een winkeltje binnen om van het plaatselijke bier te proeven. Hier hebben de winkels geen namen. Het dorp bestaat uit allemaal ronde hutjes en als iets wordt verkocht, wordt de hut aangeduid met een gekleurde vlag: rood voor vlees, groen voor groenten, wit voor het traditionele bier en geel voor ananasbier. Ik probeer een slok, maar de geur alleen al is degoutant. Het ruikt naar zure melk. Verder smaakt het vooral naar gist, mais en suiker. We proeven ook lokaal bereid eten. Het is afwachten want ge moet hier blijkbaar niet verschieten als ge een rat op uw bord krijgt. Het blijft bij maiskoek en spinazie en we zijn dus tevreden. We nemen deel aan de lessen en ik neem in kader van ons projectje ' kapen van Afrika' de plaats in van de leerkracht om driehoeksmeetkunde in het Engels te doceren. Aan het einde van de les krijg ik van al mijn leerlingen een 'high five' als cadeautje. Het zijn de kleine dingen die het hem doen he. Daarna wordt nog een partijtje voetbal gespeeld met de kinderen, voetbal is hier erg geliefd. Daarna gaat het alweer richting Zuid Afrika, want voor 16 uur moeten we de grens over anders kunnen we Lesotho niet meer uit. Rond 17u30 arriveren we opnieuw in onze hostel en rond 18u30 kunnen we uiteten gaan. Amai, die Afrikanen houden van veel look.Ik loop hier hele dagen rond met nen stinkende bek. Morgen om 5u30 opstaan om rond 6 uur te ontbijten en om 7 uur aan te zetten richting de Zulu's. Het wordt een tocht van 3 uur rijden. Ik ga het hier dus niet lang meer rekken en op tijd in mijn bed kruipen. Na morgen rijden we naar het volgende nationale park om met de tent te kamperen tussen de wilde beesten.

Voila, kort maar bondig :)

Tot een volgende!

Groeten

Drakensbergen

...

na het ontbijt wandelen we terug via een andere, doch even mooie route. Het is een tocht van 2.5 uren die vooral uit afdalen bestaat. De aandacht erbij houden is dus de boodschap want slippers zijn snel gemaakt. We eindigen opnieuw waar we zijn vertrokken de dag voordien. Daarna gaat het richting Clarens, een kunstenaarsdorp, maar mij doet het eerder toeristisch en Amerikaans aan dan Afrikaans. Hierna gaat het richting Drakensbergen. We rijden hierbij door het nationaal park Golden Gate. We spotten reebokken, bambi's, zebra's, ezels, bavianen en jawel, een enkel wildebeest, alias de gnoe. We passeren ook de eerste grote plassen water die uitnodigen tot een plonsje. We genieten van de zonsondergang aan de Sterkfontein dam, het 3de grootste stuwmeer ter wereld. Naarmate we drakensbergen naderen wordt het landschap groener. Ik daarentegen krijg een 'rood' kleurtje naarmate de reis vordert. Met de hitte en de wind die soms hard blaast is het smeren geblazen. De afrikanen daarentegen lopen hier nog rond met een muts en winterjas. De lente is dan ook nog maar pas begonnen. In Drakensbergen logeren we in een backpackersresort met heel wat meer luxe dan de vorige slaapplaatsen. Er is een hippe bar, jaccuzi, zwembad, pc, tv, sauna en een bed. Vandaag genieten we van een rustdagje waarbij de aftersun uitgebreid wordt gesmeerd en de blaren verzorgd als aandenken van de 2 daagse. Morgen gaat het richting Lesotho waar we bij een lokale stam zullen verblijven, zullen deelnemen aan de dagelijkse activiteiten en overnachten. Het zijn dus al leuke dagen geweest hier. De Afrikanen zijn hier wel wat bedeesder dan die in Belgie. En nog als afsluiter een kort gesprekje tussen onze bestuurder en een agent bij het binnenrijden van het nationaal park, iets wat de hele afrikaanse mentaliteit wel typeert:

bewaker: your name?

bestuurder: wim schoonjans, i will spell it

bewaker: no, it's ok, your name is to long, you can drive

leuk toch?

ok, dan, tot later, bij een volgende gelegenheid tot internet

de groeten

Clarens vervolg

...

Uit de boxen klinken de eerste Afrikaanse slagers mooi in de oren.Om 20u30 arriveren we in Clarens waar we uiteten gaan en genieten van een pizza, atypisch afrikaans, maar bij gebrek aan meer. Om 22 uur arriveren we aan onze eerste slaapplaats. We overnachten in een omgebouwde koeienstal. Er wordt een kampvuur aangemaakt en na een gezellig onderonsje wordt het tijd om in de slaapzak te kruipen zodat we fit zijn voor onze eerste trektocht van morgen. Vrijdag 8u krijgen we een adembenemend landschap te zien bij het opentrekken van de deur, voor het nuttigen van ons ontbijt op de veranda. Hetgeen de vorige avond niet zichtbaar was door het donker, wordt nu aan ons opengebaard. Een rotsformatie rijst op uit een goudgeel landschap met hier en daar een groene oase van bomen in. Na het ontbijt worden nog boodschappen gedaan voor de picknick onderweg de trek en dan kunnen de eerste stappen met de bergschoenen gezet worden. Er staat een tocht van 10 km klimmen en dalen op het programma tot onze volgende slaapplaats, een grot. Zoals altijd zijn de 1ste kilometers afzien bij de enorme hitte en geen vierkante meter schaduw om eens te rusten. Het landschap is dor en de route leidt ons via rotsen over kronkelende paadjes en afdalingen via houten ladders. Het voetenwerk moet opnieuw getraind worden. Het dorre landschap zorgt vooral voor takken die in de weg staan en doorgangen versperren. Mijn armen en benen staan dan ook al vol krassen. Door het wegglijden op een rots is daar nog een schaafwonde op mijn hand bij gekomen. Maar het is zeker de moeite waard want na een mooie tocht van 5.5 uren arriveren we, een half uur voor donker, in de grot. Er wordt een kampvuur aangemaakt om ons op te warmen. Onder een sterrenhemel smullen we van een brai, de afrikaanse barbecue. Voor het slapengaan geniet ik nog van, weliswaar koud, stromend water om het stof van de benen te spoelen. Om 24 uur kruipen we in onze slaapzak. Direct slapen zit er niet in, want een vogel die ons gezelschap houdt in de grot fluit nog een deuntje. Zaterdag worden we wakker met de opkomende zon van 6 uur.

Clarens

...

Geregeld moet iemand de bestuurder er op wijzen dat hij spookrijder aan het spelen is en de auto valt regelmatig stil en door bruske manoevres die moeten worden uitgevoerd, ben ik zeker dat de remmen werken. De tocht naar Clarens wordt er eentje van 5 uren door onverharde wegen en de afwezigheid van straatverlichting bij het donker worden. Tijdens de weinige uren van licht kruisen we uitgestrekte velden waar hier en daar een struisvogel zijn bek in de aarde plant, en vierkante kilometers krottenwijken. Om 18 uur is het hier pikkendonker en rest ons enkel nog de sterrenhemel en enkel vuurzeeen langs de weg, waarmee de inwoners een poging doen hun land weer vruchtbaar te krijgen.

We zijn gearriveerd

Dag lieve mensen,

zoals beloofd pen ik bij gelegenheid tot internet, wat zaken neer, zodat jullie mijn reilen en zeilen in Afrika toch ook een beetje kunnen volgen vanuit Belgie. Woe om 19u05 opgestegen richting Madrid voor een vlucht van 2.5 uur. Door hevig onweer een half uur later toegekomen dan gepland. We kregen een lichtspektakel van bliksemschichten rondom de vlieger te zien. De meesten onder ons ervaren een eerste slechte ervaring op een vliegtuigvlucht. Het vliegtuig werd op een bepaald moment van links naar rechts geschud, meer dan alleen lichte turbulentie dus. Ironisch genoeg begon op dat moment, toeval of niet, klassieke muziek uit de boxen te spelen. Het deed mij direct denken aan de film titanic. De wachtduur van de tussenstop was 4 uur, maar de tijd ging sneller voorbij dan verwacht door het leuke gezelschap. De medereizigers zijn zeer amusant. Donderdag om 1u30 ging de 2de vlieger op richting johannesburg, dit voor een nachtvlucht van 10.5 uren. Om 12 uur stipt konden we landen, na alweer een zeer turbulente vlucht. Het slapen ging moeilijk door de te krappe zetels, een te hard blazende airco en alweer turbulentie. De vele Spanjaarden op het vliegtuig die voor het nodige rumoer zorgden, waren op bepaalde momenten muisstil. De persoon naast mij haalde een kotszakje boven om zijn juist verorberde maaltijd over te geven.In Johannesburg huren we een busje en kunnen we starten aan de echte reistrip. Hier wordt links gereden. Het stuur zit rechts en de pook links van de bestuurder. De eerste uren rijden waren dan ook een beproeving.