Fotootjes

Helabakes,

Zoals jullie waarschijnlijk zullen opmerken, heb ik eens gerommeld in mijn foto's van de voorbije reizen. Het aantal foto's dat ik via deze website kan uploaden is namelijk beperkt en op die manier heb ik opnieuw plaats gemaakt voor een nieuwe reeks.

Ik hoopjullie ook deze keereen mooie reeks van foto's te kunnen laten zien na afloop van de reis. Ik hou er enorm van om jullietoch ook een beetje de sfeer van het land te laten opsnuiven*in de mate van het mogelijke natuurlijk, want een foto zegt ook niet alles*en zo kunnen jullie misschien ook gaan dromen van een volgende reis naar Afrika.

Tot een volgende!

Recht naar beneden

Dag lieve mensen,

Dag vrienden en vriendinnetjes,

Ook voor dit jaarwerd een rugzakreis van 3 wekeningepland. Een reiswaarin de natuur, decultuur en de menscentraal staan. Vandaag exact 3 weken vlieg ik naar het zuidelijk halfrond. Ik zal rondtrekken in het mooie Zuid Afrika en Swaziland. Ik word hierinvergezeld vanzeven reisgenoten. De te verwachten ingrediënten van dit avontuur zijn uitgestrekte landschappen, een adembenemende natuur, wilde dieren, ongerepte stranden en kleurrijke steden. Ons programma is dus vooral gevuld met wandeltochten, jeepsafari's waarin we op zoek gaan naar de Big Fiveén het opsnuiven van de cultuur in verschillende typische Afrikaanse dorpen.

Ik hoop net zoals de voorbije jaren, tijdens mijn reis, heel wat nieuwe ervaringen op te doen en ga er dus met een open geest naartoe.

Ik ben alvast van de nodige inentingen voorzien. Mijn reispas ligt te lonken.

Ik laat in tussentijd de Afrikaan in mij ontwaken en schrijf jullie opnieuw van op Afrikaanse bodem!

Groeten

Lovina en Sanur

Hey,

ik schrijf jullie een laatste keer vanuit Taipai, Taiwan. Ik ben net geland na een eerste 5 uren vliegen, weliswaar de korte vlucht en ik heb nu efkes tijd om te internetten daar ik 2 uurtjes moet wachten voor het inchecken van de 'lange' vlucht van maar liefst 13 uren.

In Lovina Beach zouden we het rustig houden maar we zijn derweer niet echt in gelukt ... ja, deris ook zoveel te zien! Bij aankomst in Lovina,richting hot springs gegaan voor een licht zwavelzuurhoudend badje en bezoekgebracht aan een wondermooie Boeddha tempel.De voorlaatste dag toch nog maar eens vroeg opgestaan (5u45) voor het spotten van dolfijnen.Op een katamaran voeren we de zee op om de beestjes hun planktonmaaltijd te zien verorberen bij zonsopgang. En dan richting Sanur, het duurdere Kuta, als vertrekpunt naar de luchthaven van Denpasar. Tijdens onze rit naar Sanur nog eventjes gestopt aan de Git Git waterval en voetjes gebaden in het koude stromende water.

De laatste dagen ...

Hoikes,

Het einde van de reis komt sneller en sneller dichterbij, maar we zijn er vandaag toch nog maar eens goed ingevlogen als afsluiter. Vandaag om maar liefst ( jaja, het is ons record) 2u30 opgestaan om rond 3u richting Baturberg te rijden. Dan in het pikkedonker aan een steile klim begonnen van maar liefst 2 uren en dit met enkel een zaklamp bij de hand, het is een keer wat anders, nietwaar? Tijdens onze tocht werden we vergezeld van een gids, dit op aanraden van de trotter, want de maffiosi hebben zich over het terrein meester gemaakt. We zijn ze gelukkig niet tegengekomen. Rond 6 uur boven op de top aangekomen waar we tijdens het kijken naar de zonsopgang ons ontbijt hebben genomen.

De klim was extra goed in de kuiten te voelen daar we de dag voordien de rijstterrassen zijn gaan opzoeken met de mountainbike. De Balinezen rijden hier allemaal rond met een brommer en weten ook goed waarom. Ubud en omstreken is zeer heuvelachtig en richting de terrassen was het 8 km vals plat. Nu het heeft wel een voordeel, na stijgen komt dalen, dus op de terugweg heb ik niet moeten duwen, ik kon mij gewoon laten bollen. Dit weliswaar met de remmen goed in de handen gekneld want regelmatig moet je remmen voor overstekende honden, voorbijstekende brommers ... Ja, het is een beetje verwarrend, want hier is het links rijden. Ook de toeters en bellen die worden gebruikt telkens een voertuig rechts voorbijsteekt is wennen. In het begin was het verschieten maar nu kijk ik al niet meer op. Je moet effectief je plaats in het verkeer innemen.

Deze namiddag ook nog de royal tempel met zijn prachtige tuin aangedaan en Tanah Lot gaan bezichtigen. Deze tempel staat bij hoogtij in zee. Wij zijn gearriveerd juist voor zonsopgang, stonden weliswaar 10 min op het droge en moesten dan rennen voor de metershoge golven die op ons afkwamen en de tempel in geen tijd omringden met water.

En, ja, we zijn nog maar eens bij de apen geweest en ik heb er vandaag eentje op mijn schoot gekregen J

Morgen gaan we richting Lovina Beach om nog 2 dagen te relaxen en daarna is het spijtig genoeg de vlieger op. Maar ja, aan alle mooie liedjes komt een eind, dus ook aan dit liedje. Maar het staat vast, ik ben verliefd op Azie en zijn inwoners ... ik kom zeker nog terug.

Ok, ik land dus maandagmorgen en dan zien we elkaar gauw.

Groeten en tot dan!

Ubud

Hey, hey, hey,

Ik sta in vuur en vlam ... neen, serieus :) ... juist een beetje teveel chili op de tong gehad en het brandt!!!!!!!!

Deze avond een traditioneel Balinese dans bijgewoond. Een 50 tal mannen kwam weliswaar in extase rond een kampvuur en op het einde ging er ook nog eentje gaan dansen in het vuur zelf... hij schopte hierbij de smeulende brokstukken in het rond waardoor een enorme rookwolk vrijkwam, met andere woorden ik sta niet enkel in vuur maar ben ook nog eens gerookt deze avond :)

De overzet naar Bali, waarbij ik mij in godsnaam afvroeg wat ik die 5 uren ging uitsteken ( vorige keer was het nacht en konden we slapen, waardoor de tijd snel voorbijvloog), ging in een sneller tempo voorbij dan gedacht, door toeval of niet, het tegen het lijf lopen van, jawel, rastaboy, die ook richting Bali voer.

Deze morgen de markt van Ubud bezocht, daar kan je weliswaar uren in ronddolen ... en dan richting Monkey Forest gewandeld. De max gewoon om tussen de apen 'die eigenlijk toch wel een beetje familie zijn' te lopen :) Ze springen je om de oren en zijn zoooo schattig ...

In Gili ontdekt dat ondanks het feit dat het eiland in de volksmond condoomeiland wordt genoemd er geen enkele condoomautomaat te vinden is ...raar ... wel in overvloed aanwezig zijn ... mushrooms ... zoals in mushroomcocktails ... om je in betere sferen te brengen en ik kan me wel voorstellen bij de beelden die ik gezien heb van sommige groepen na het nemen van , dat het weleens uitdraait op een orgie.

Voor de rest amuseren we ons nog altijd te pletter natuurlijk.

Ciao,

van ikke, die potverdikke met enorme jeuk zit! Zouden het gedeelde vlooien zijn van onze goeie vrienden, de aapjes? ;)

De Gili eilanden: gewoonweg magnifique!

Rode kreeft groet u ...

jaja, ge kunt het al raden, ik ben een heel klein beetje verbrand. Ik zit momenteel reeds 2 dagen op de Gili eilanden en dit is 'the place to be' om te feesten! In Lombok is Gili Trawangan ook wel gekend als condoomeiland of feesteiland. Ik was dus zeer benieuwd over wat ik hier te zien zou krijgen en jaaa, het voldoet aan alle verwachtingen.

De parelwitte stranden en het helderblauwe water had ik tot nu toe enkel nog maar in de films gezien. Gili is opgebouwd uit een netwerk van kleine stoffige wegeltjes waar je de enige gezellige zithoek / cafe naast de andere vindt en dit tot aan de branding van het water. Als het water opklotst durven je voeten wel eens nat te worden ... 's Avonds zit je in het gezellige licht van de vele lampionnetjes. Gisterenavond kennis gemaakt met een Belg uit Brugge, Tom, die reeds 1.5 jaar aan het reizen is. Hij was vergezeld van 2 mensen uit Nieuw Zeeland en 2 Australiers... Het werd een bonte avond waar de alcohol nogal werd geschonken. Vandaag gaan snorkelen in volle zee op zoek naar schildpadden en al het moois dat te vinden is in die natte onderwereld. Weliswaar geen schildpadden gezien, maar tussen talrijke scholen kleurrijke vissen gezwommem met zicht op magnifique koraalriffen. Ik heb er echt van genoten! De boot die ons van de ene spot naar de andere voer was ook nog eens voorzien van een glazen bodem, wat ons tussendoor ook nog eens de kans gaf een zicht op de bodem van het grote water te werpen. Het gezelschap op de boot was overwegend van Nederlands origine. Verder ook nog een aantal Amerikanen. In de namiddag strandwandeling gemaakt voor het zien van een magnique zonsondergang, dit met onze voetjes in het zeewater, het aangenaam geluid van breken van de surfersgolven en in gezelschap van heel wat zeesterren aan mij voeten. Morgen ben ik van plan een fietstocht te maken rond het eiland, een tocht van 2 uren. Vanavond nog een feestje bouwen ... Maandagochtend gaat het richting Bali waar onze laatste week vakantie ingaat. We starten in Ubud ...

Tot binnenkort.

Ps. bedankt voor de vele reacties!

Lombok: nog steeds rond en gezond

Hey, hier ben ik weer, nog steeds rond en gezond...

Ik zit momenteel in Sengiggi, een bruisend dorpje aan het water, echt het paradijs op aarde: palmbomen, zee en strand, vriendelijk mensen, gezelligheid ... wat wil en mens nog meer J behalve, de karaoke, dat is er misschien net iets teveel aan. Elke avond start recht tegenover onze hostel een karaokemarathon tot ongeveer 3 u in de nacht. Het moet nog maar eens gezegd: ga niet naar Azie voor nachtrust. Om tot in Sengiggi in Lombok te geraken hebben we maar weer liefst 20 uren gereisd. Onder andere 2 x de ferry genomen om respectievelijk van Java naar Bali te reizen en van Bali naar Lombok. Ja, zeer ambetant dat er geen rechtstreekse overzet is. Tussenin moest er dus ook nog de bus worden genomen. We dachten heel wat tijd te zullen verliezen, maar de bus reed echt tegen de tijd. Af en toe moest eens op de rem worden gestaan voor aapjes die de weg oversteken. In het achterhoofd houdend dat deze maand een aantal boten gezonken zijn rond Indonesie nemen we zo dicht mogelijk plaats bij het reddingsmateriaal, nog beter, we gaan er pal opzitten. Wanneer we de 2de ferry nemen is het al nacht en besluiten we op het dek onder de sterren te slapen in de slaapzak. We hopen maar dat de 4 meter hoge golven, waarvoor de oversteek van Bali naar Lombok bekend is, ons niet te pakken krijgen. Uiteindelijk blijft het water rusten en kunnen we toch wat slapen met een oog dicht en de andere open, gericht op de baggage, zodat deze zeker niet gestolen wordt. Om 8 uur ‘s morgens arriveren we uiteindelijk in onze hostel.

Sengiggi is blijkbaar een dorpje waar alles snel de ronde gaat want na slechts 3 uren wandelen roepen mensen op voorbijrijdende scooters luidkeels mijn naam. Ik heb ondertussen ook al 5 telefoonnummers en emails toegestopt gekregen. Keus genoeg dus moest ik in Belgie niet aan een man geraken J

Door eruptie van de vulkaan Rinjani zullen Joke en Sven mij slechts 2 dagen en 1 nacht verlaten.Uiteindelijk zijn ze deze middag doodmoe toegekomen en hebben ze inderdaad ervaren dat de beklimming zeer lasting was en dat terwijl het lastigste stuk nog moest komen naar de top toe. In de vrije dag die ik voor mijzelf heb maak ik een 7 uur durende rondrit achterop de motor van Ali. We bezoeken de mooiste plaatsjes die alleen door de plaatselijke bevolking gekend zijn. We bezoeken onder andere een Sasakdorp waar ik deelneem aan het weven. Als welkomstgeschenk word ik in de klederdracht van de Sasakken getooid.

‘s Avonds tijdens het eten krijg ik gezelschap van rasta surfer boy (een zeer mooie jongen maar uiteindelijk zal ik zijn hart moeten breken en zeg ik hem dat hij beter op zoek kan gaan naar een meisje vanuit de buurt J) en zijn vriend. Het wordt een heel gezellige avond waarin veel wordt gelachen.

Java

Hoi, hoi, hoi,

Hier ben ik weer …

Ik heb eindelijk de tijd gevonden om nog eens een bezoekje te brengen aan een internetcafe. Ik zit momenteel in Bondowoso, de properste stad van Java. Ik heb een drukke 1ste week achter de rug,vandaag is mijn eerste dag relaxen, maar ik ben voldaan en hoop dat de komende 2 weken even intensief mogen zijn. Azie blijft mijn nog steeds verbazen …

Waar waren we geeindigd de vorige keer …ah ja,

Na Borobudur en Prambanan zijn we nog een dagje langer gebleven in Yogyakarta. We hebben een bezoek gebracht aan het Kraton, het paleis van de sultan. Die ochtend werden we al vroeg gewekt (wat niet leuk is als je de vorige dag reeds om 4u moest opstaan en dacht nu eens uit te slapen) door het geklop op de muren van onze hostel. Ze waren lichtjes vergeten vermelden dat er nog verbouwingswerken aan de gang zijn … we zijn dus al zeker dat de prijs hier volgend jaar hoger zal liggen voor een nachtje slapen.

Sven vergeet ook nog maar eens de sleutel in de kamer en trekt de vergrendelde deur achter zicht dicht (de verstrooide kop) waardoor we worden buitengesloten. Op zich geen problem, ware het niet dat de eigenaars geen reservesleutel hebben … dan wordt het maar de deur openbreken.

In het paleis hebben we een rondleiding gekregen door een werknemer van de sultan, genaamd Roy … ja ik weet het, het klinkt niet echt aziatisch maar westerse namen komen hier meer voor dan je denkt, vooral bij jongere mensen. Roy is een van de weinigen die het genoegen heft voor de sultan te mogen werken omdat zijn vader dit ook heeft gedaan, de job gaat over van generatie op generatie. Hierdoor wordt hem een woning rond het paleis aangeboden door de sultan waarop hij geen belastingen moet betalen. Als je weet hoe sommige mensen hier in armoede leven, dan is dit een luxe.

Vervolgens brengen we een bezoek aan de vogelmarkt, waar ik mijn ogen opentrek voor de vele verschillende diersoorten die te koop worden aangeboden. Fluokleurenkuikens, schorpioenen, slangen, mieren, reuzevleermuizen… het is een kleurrijk tafereel waaraan toch ook wel een geurtje hangt, letterlijk dan.

We brengen ook nog een bezoekje aan de ondergrondse moskee en het voormalige waterkasteel van de sultan. De aardige jongeman die ons hierin vergezeld is, dat zal later blijken, de schilder van een van de batiks die ik heb gekocht.

Op de avond spreken we opnieuw af met Roy. Een vriend van hem kan vervoer regelen voor de 12 uur durende tocht naar Tosari, de uitvalsbasis voor de beklimming van de Bromovulkaan. Vervolgens doen we nog een belletje voor het reserveren van een kamer in Tosari en daarna kunnen we eten. Ik doe nog een handwasje en kruip mijn bed in, want morgen is het vroeg op. Dacht ik verkeerd nu wat uurtjes te kunnen slapen … ik ben nog niet goed in slaap of wordt alweer wakkergeschud door het gekrijs van een 4 tal jongeren. Ze zijn de kamer uitgevlucht. Een rat heeft de kamer ingenomen en ze trachten ze nut verjagen met een bezem. Ik geloof vrij goed dat ratten zich hier thuis voelen …als ik onder het bed van onze kamer kijk denk ik niet dat het in maanden gereinigd is geweest.

De volgende dag staat de wekker om 5 uur, om 6 uur vertrekken we richting Tosari. Het wordt een hobbelige weg, de wegen zijn hier niet goed onderhouden en sinds de aardbeving enkele jaren geleden liggen er echte kraters in het wegdek. Ge moet dan maar eens een boterhammeke met choco proberen smeren, dat lukt dus echt niet zonder wegschieten. Wanneer we op een bepaald moment de bergen intrekken wordt het pas grappig wanneer we verschillende inwoners naar beneden zien racen met een handgemaakte zeepkist dicht tegen de grond en beladen met veel te veel om goed te zijn. Als ze maar niet uit de bocht gaan … Het uitwijken voor een tegenligger die net iets te breed is geeft on seen enorm goed zicht op de afgrond die binnen handbereik is. Tosari staat bekend als een van de rutigste dorpjes rond de Bromo … niet dus, ik denk dat het weliswaar het kleinste dorp is maar wel met het meest aantal moskeeen. Van alle uitvalshoeken wordt er gezongen, of moet ik zeggen gemekkerd, en iedereen zal het gehoord hebben want het wordt met luidsprekers over het hele dorp verspreidt. Dit vanaf de morgen om 5u tot 8u, op de middag en in de avond.

Na het eten moeten we nog vervoer zoeken om op de Penanjakan en Bromo te geraken. We hebben vrij snel vervoer maar ik moet een uur en meer onderhandelen om tot een aanvaardbare prijs te komen. In azie is het constant onderhandelen. De inwoners weten dat toeristen meer verdienen en zijn slim genoeg om ons het driedubbele te vragen in prijs. Weliswaar blijven ze lachen en vriendelijk ondanks ze niet altijd krijgen wat ze willen.

Donderdag staan we om 4u30 op om met een 4x4 richting de top te gaan van de Penanjakan, die een uitstekend zicht geeft op de Bromo en een adembenemende zonsopgang. In de 4x4 worden we net niet vergast door de uitlaatgassen van de jeep die continue voor ons rijdt. Onze chauffeur is het ook lichtjes beu, voor hem gaat het ook te traag en hij wringt zich een weg tussen de bergflank en onze voorganger. Dit op een bergweg die niet verlicht is. Ik zit vooraan en merk de bochten telkens te laat op in het donker. Je kan al raden … Toen hij ook nog eens vroeg om de deuren te vergrendelen omdat ik er zeker niet zou uitvliegen was het helemaal in orde. Vanuit de Penanjakan gaat het richting Bromo. De tocht is er een door een woenstijnlandschap, het lijkt wel Dakar. Eenmaal aangekomen aan de Bromo waan ik mij in Nepal door de vele op en afrijdende ruiters met klassiek klederdracht en het dorre open landschap. Deze ruiters brengen mensen tot bovenop de krater. Wij weigeren en doen hem te voet. Als je denkt er bijna te zijn, moet je nog eens 250 treden op, maar het uitzicht is magnifique. Uiteraard is de geur wat minder … rotte eieren, de Bromo is namelijk nog actief en stoot een enorme rookwolk uit … het is de kunst deze te ontwijken wanneer je een kijkje neemt in het diepe.

Na de beklimming van de Bromo gaat het richting Bondowoso. Dit gebeurd alweer met een bemo en het busje zit weliswaar vol back packers die net zoals ons juist de Bromo hebben beklommen. Het groepsgevoel is er wel en er wordt naarstig gekletst en gelachen. We beslissen om in het Palm hotel te overnachten met een zwembad, eindelijk wat verkoeling… We maken kennis met 2 Fransen en 2 Duitsers die ons de volgende dag zullen vergezellen bij de klim van de Kawh Ijen. Het charteren van een bemo (soort busje) wordt goedkoper naarmate je met meer mensen bent.

En ja, weeral is het vroeg opstaan, deze keer om 4uur. De beklimming van de Ijen is er eentje van 3 km, waarvan de eerste 2 zeer steil omhoog gaan en de laatste vrij gemakkelijk in vergelijking met de vorige. Heel veel respect voor de vele mannen die deze beklimming tot 2 x per dag doen met tot 80 kg zwavel op de schouders. De kampioen droeg wel eens 100 kg. Eenmaal bovenaan de krater krijg je uitzicht op een mangifique meer beneden in de krater. Langs de krater zie je de verschillende zwavelbronnen. Het wordt niet aangeraden om zelf naar beneden te gaan, want eenmaal beneden en wanneer de wind draait, krijg je een wolk met zwavel in het gezicht. Je kan je dus voorstellen dat deze mannen niet oud worden.

Ik ontmoet een 50 jarige man die de tocht nog steeds maakt maar niet meer zoveel kilo’s met zich meesleurt. Hij maakt weliswaar vormpjes en tracht deze dan te verkopen voor een appel en een ei. Ik kies een schattige schildpad. Tijdens de afdaling zal hij mij vergezellen, samen met een van de beladen mannen die nog steeds hartelijk blijft lachen ondanks de zware last die hij draagt.

Na de Ijen gaat het richting een aantal watervallen en een cacao plantage. Tijdens de tocht worden ik lichtjes aangevallen door een bende kinderen. Ze willen op de foto maar zijn ook wel zo slim om daarna iets in de plaats te willen. Wanneer een doos koekjes tevoorschijn wordt gehaald is deze leeg voor we het beseffen maar ze zijn wel content.

Tijdens de terugweg komt onze wagen min of meer in brand te staan. De remmen zijn oververhit en het rubber tussen de remschijf en het blok is verdwenen. Het is dus wrijving van metaal op metaal wat een aantal vonken geeft. Ook de vergrendeling van de wagen doet het niet, waardoor we bij momenten opgesloten geraken … nog een geluk dat de autotische ruiten ook niet werken en bijgevolg altijd open blijven zodat we langs daar kunnen vluchten als het nodig moest zijn.

En dank omen we tenslotte bij vandaag … nog niet veel gedaan. Geprobeerd om uit te slapen maar het bleek pas 9 uur als ik wakker werd. Daarna ontbeten en aantal baantjes getrokken in het zwembad dat ik trouwens voor mij alleen had en niet werd aangestaard., in tegenstelling tot de 1ste keer dat we gingen zwemmem. Het bad zat vol vrouwen in duikpak. Moslimvrouwen mogen namelijk geen intieme delen laten zien waaronder de buik. We besluiten dan ook maar om een tshirt aan te doen boven onze bikini wanneer we het zwembad ingaan.

Morgen gaan we richting de ferry om zo op ons volgende eiland te komen, namelijk Lombok. Ik ben volop bezig met de voorbereidingen want voor een week splitsen de wegen van mij en Sven en Joke. Ik ga richting zuiden en zij gaan naar het noorden. Zij beklimmen de Rinjaniberg voor 3 dagen. De beklimming van de Rinjani is een route langs sintels en moeilijke ravijnen. Net ietsje te gek voor mij. We ontmoeten elkaar opnieuw bij de overzet naar de Gili eilanden waar we gaan snorkelen en duiken.